Για τους μη μυημένους, το MMORPG σημαίνει Massively Multiplayer Online Role Playing Game. Η βασική προϋπόθεση αυτών των επικών διαδικτυακών παιχνιδιών είναι ότι παίκτες από όλο τον κόσμο συγκλίνουν σε διακομιστές για να πολεμήσουν εναντίον αντιπάλων που οδηγούνται από υπολογιστή και συχνά μεταξύ τους. Κάθε διακομιστής μπορεί να φιλοξενήσει κατά μέσο όρο έως και 5.000 παίκτες τη φορά. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που αυτοί οι διακομιστές γίνονται το σπίτι μιας μοναδικής υποκουλτούρας παικτών που τρώνε, κοιμούνται και αναπνέουν αυτούς τους φανταστικούς κόσμους – μερικές φορές εις βάρος όλων των άλλων στη ζωή τους. Αμέτρητα άρθρα ειδήσεων αναφέρουν παίκτες που έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια, τους φίλους, τις δουλειές και μερικές φορές ακόμη και τη ζωή τους για να συνεχίσουν να παίζουν. Οι μεγάλες εταιρείες συνεχίζουν να κερδίζουν χρήματα, ενώ οι ζωές των ανθρώπων ανατρέπονται από τη συνεχή προσοχή που απαιτούν από τους παίκτες τους αυτά τα είδη παιχνιδιών. Τι κάνει λοιπόν τους παίκτες να επιστρέφουν καθημερινά και γιατί πληρώνουν για το προνόμιο;
Ως πρώην λάτρης του MMORPG μπορώ να σας πω ότι τα hook για τους παίκτες είναι πολλά και ποικίλα. Για τον περιστασιακό παίκτη, η αύξηση του επιπέδου και οι ενισχυμένες στατιστικές χαρακτήρων που σχετίζονται είναι οι πρώτες σας παγίδες. Γνωρίζοντας ότι απέχετε μόνο λίγες ώρες από το να καταπολεμήσετε καλύτερα τα τέρατα που στοιχειώνουν την online ύπαρξη σας είναι ένας πολύ καλός λόγος για να συνεχίσετε να παίζετε. Ποιος δεν θα ήθελε να είναι 10 πόντους πιο δυνατός για λίγες μόνο ώρες δουλειάς; Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οι σχεδιαστές παιχνιδιών είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από εσάς. Τώρα που μπορείτε εύκολα να σκοτώσετε τα τέρατα με τα οποία παλεύατε μόνο λίγες στιγμές πριν ανεβείτε επίπεδο, δεν αξίζουν ουσιαστικά κανένα πόντο εμπειρίας. Αυτό σημαίνει ότι για να φτάσετε στο επόμενο επίπεδο, θα πρέπει να βγείτε έξω και να βρείτε μερικά πιο δύσκολα τέρατα για να σκοτώσετε. Για κάποιον που βρίσκεται έξω από την παγίδα, είναι οδυνηρά προφανές τι συμβαίνει εδώ – πραγματικά δεν έχετε προχωρήσει καθόλου. Τότε γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να παίζουν;
Ο εξοπλισμός πέφτει. Ενώ παλεύετε με αυτά τα πλάσματα για να κερδίσετε περισσότερους πόντους εμπειρίας για να ανεβείτε επίπεδα για να πολεμήσετε περισσότερα τέρατα, έχουν την ευκαιρία να ρίχνουν χρήσιμο εξοπλισμό κάθε φορά που τα σκοτώνετε. Σε αντίθεση με τη διαδικασία ισοπέδωσης που είναι πολύ γραμμική, ο καλός εξοπλισμός μπορεί να πέσει ανά πάσα στιγμή, αλλά πολύ συχνά δεν πέφτει. Φαίνεται ότι όποιος εξοπλισμός και να πέσει, πάντα θα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο ή καλύτερο που περιμένει ο παίκτης. Και πάλι, ο θεατής μπορεί να δει ότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια μορφή τζόγου. Ομολογουμένως το κόστος είναι ελάχιστο σε όρους πραγματικών δολαρίων, αλλά ο χρόνος των παικτών είναι το εμπόρευμα που δαπανάται σε αυτή τη συναλλαγή.
Ο συνδυασμός απόκτησης νέων επιπέδων και αναμονής για πτώση του εξοπλισμού μπορεί να κρατήσει έναν παίκτη απασχολημένο για εβδομάδες. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ο παίκτης συνειδητοποιήσει ότι αυτό συμβαίνει και αποφασίσει ότι θα ήταν καλύτερα να κάνει κάτι λίγο πιο παραγωγικό με το χρόνο του; Οι σχεδιαστές παιχνιδιών ελπίζουν σε αυτό το στάδιο ότι οι παίκτες έχουν κάνει φίλους στον εικονικό κόσμο με τους οποίους μπορούν να συνομιλήσουν και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την αποχώρηση από το παιχνίδι, καθώς άλλοι άνθρωποι μπορεί να έχουν μεγαλώσει να βασίζονται στις μοναδικές δεξιότητες που μπορεί να προσφέρει ένας συγκεκριμένος παίκτης στο παιχνίδι. Η πίεση των συνομηλίκων είναι τόσο ζωντανή στους παίκτες MMORPG όσο και στην αυλή του σχολείου και αυτός μπορεί να είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες για να συνεχίσουν οι άνθρωποι να παίζουν. Όταν οι παίκτες είναι στο παιχνίδι για περισσότερους από μερικούς μήνες είναι πολύ απίθανο να το εγκαταλείψουν λόγω ενός συνδυασμού όλων αυτών των αγκίστρων.
Ακριβώς όπως οτιδήποτε άλλο που συνοδεύεται από τον κίνδυνο του εθισμού? Αυτό δεν επηρεάζει ολόκληρο τον πληθυσμό τυχερών παιχνιδιών. Είναι επίσης κάτι που νομίζω ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πια. Υπάρχουν τόσες πολλές ομοιότητες μεταξύ ενός MMORPG και οποιουδήποτε άλλου τύπου εθισμού που είναι δύσκολο να μην ανησυχείς αρκετά για τους ανθρώπους που έχουν παγιδευτεί στη συγκεκριμένη παγίδα. Δεν θα θέλατε κανένας από τους φίλους ή την οικογένειά σας να έχει ένα ανεξέλεγκτο πρόβλημα με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά ή τον τζόγο, ωστόσο τείνουμε να μην βλέπουμε άμεσο κακό σε κάποιον που παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή σε υπερβολικό βαθμό. Με την εισροή νέων παικτών σε αυτό το είδος, πιστεύω ότι θα πρέπει να αλλάξει η στάση μας απέναντι στο διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα των εξαρτήσεων στον ψηφιακό, προτού αρχίσουμε να χάνουμε πάρα πολλούς καλούς ανθρώπους σε αυτό.